017 ایده‌های اقتصادی:پدر صرفه جویی

ویلیام استنلی جونز

ویلیام استنلی جونز سال 1835 در لیورپول به دنیا آمد

او در یونیورسیتی کالج لندن علوم طبیعی خواند و چند سالی هم به سیدنی استرالیا رفت.

در سال 1866 به عنوان استاد منطق و فلسفه اخلاقی و روانی در کالج اونز و همچنین استاد اقتصاد سیاسی پذیرفته شد.

در سال 1881 در 47 سالگی در دریاچه ای در هیستینگز غرق شد.

اقتصاد از اول با ریاضیات پیچیده سر و کار نداشت ولی باز شدن پای ریاضیات نسبتا پیچیده به علم اقتصاد در نیمه دوم قرن نوزدهم توسط ویلیام استنلی جِونز، ریاضی دان، اقتصاددان و منطق دان مشهور انگلیسی اتفاق افتاد.

جونز در سال 1862 کتابی تحت عنوان ” نظریه ریاضیاتی عام اقتصادی سیاسی ” نوشت.

جونز از یک سو به نوعی یکی از بنیان گذاران نظریه مطلوبیت نهایی در اقتصاد است و از سوی دیگر هم تاثیر چشم گیری در اقتصاد سیاسی داشت

انقلاب مطلوبیت

پارادوکس جونز: با پیشرفت فن آوری و بهتر شدن بازده مصرف انرژی، مصرف کم‌تر نمی‌شود، بلکه افزایش پیدا می‌کند.

هرچه بهینه تر مصرف کنیم، بیشتر مصرف خواهیم کرد و نه کم تر.

بسیاری از دولت ها مخالف پارادوکس جونز هستند و فکر می کنندبا بالا بردن بازده مصرف انرژی، باعث خواهد شد که مصرف انرژی پایین تر بیاید.

ولی جونز می گوید: گرچه با بالا رفتن بازده مصرف انرژی، انرژی مورد نیاز برای هر یک از کاربردها کاهش پیدا می کند، اما نرخ مصرف انرژی به دلیل افزایش تقاضا برای انرژی بالاتر می رود، زیرا با بالا رفتن بازده انرژی برای هر کاربرد، تعداد کاربردها بیشتر خواهد شد.

دو نوشته بسیار شناخته شده جونز:

• سقوطی جدی در ارزش طلا (1863)
• مسئله زغال سنگ (1865)

نظریه اقتصاد سیاسی

یکی از مشهورترین اقتصاددان های سده نوزدهم

کتاب پول و سازوکار تبادل (1875) را به سبکی بسیار عامه پسند نوشته شده و بیشتر جنبه توصیفی دارد تا نظری

جونز همیشه در اوج فعالیت نظری باقی ماند.

در سالهای نهایی عمر جونز به ساخته و پرداخته کردن نوشته ای عظیم تحت عنوان: “مبانی اقتصاد؛ جستاری درباره سازوکار صنعتی جامعه” بود که البته تنها موفق شد بخشی از آن را به رشته تحریر درآورد.

بیش از 20سال پس از مرگ او منتشر شد

پدر صرفه جویی

با توجه به پارادوکس ویلیام استنلی جونز

نمی توان از مصرف بهینه انرژی به کاهش مصرف آن رسید

Podcast: Play in new window | Download