تهران قدیم کجاست؟
تهرانی که امروزه به‌عنوان سومین کلان‌شهر پرجمعیت خاورمیانه می‌شناسیم، روزی روستایی کوچک و شکارگاه پادشاهان سلسله صفوی به حساب می‌آمد.
این حصار شاه طهماسبی با چهار دروازه و ۱۱۴ برج به عدد سوره‌های قرآن بود که چشم‌انداز دیگری را برای روستای خوش آب و هوای تهران با درختان انار مرغوب و چنارهای بلند معروف رقم زد.
«آقا محمدخان» اولین پادشاه سلسله قاجار، تهران را به‌عنوان پایتخت خود اعلام کرد و در ادامه ناصرالدین شاه قاجار با توسعه و آبادانی تهران قدیم، نقطه عطفی را در تاریخ این شهر به وجود آورد.
اتفاقی که همچنان آثارش پا برجاست و هنوز هم بسیاری از بناهای مهم و قدیمی پایتخت، یادگار تهران قدیم عصر قاجاریه هستند.
طهران آن روزها به چهار محله مهم چال میدان، عودلاجان (اودلاجان)، سنگلج و بازار محدود می‌شد که در این میان، قدمت چال میدان از بقیه بیشتر بود.
سایر محلات قدیمی تهران چون ارگ، دولت، یافت‌آباد، صابون‌پزخانه، تجریش، هفت‌چنار،لاله‌زار، فرحزاد و… در عهد ناصری ساخته شدند.
محله چال میدان
چال میدان و چال حصار، از محلات جنوب شهر تهران بود که در زمان شاه طهماسب یکم، پادشاه صفوی، برای ساخت حصار و باروی اطراف شهر مورد خاک‌برداری قرار گرفت.
از آنجایی که در اثر خاک‌برداری چاله‌های عمیقی در این مناطق ایجاد شد، پیشوند چال را بر نام آن‌ها گذاشته و در نهایت به محلی برای تخلیه زباله‌های شهر تبدیل شدند.
چاله میدان هم‌جوار بازار چهل‌تن و امامزاده سید اسماعیل و میدان مال فروش‌ها، میدان امین السلطان، گمرک، خانی آباد، دروازه غار و پاقاپوق (میدان اعدام) است.
محله عودلاجان
محله عودلاجان (اودلاجان) یکی از مناطق اعیان‌نشین عصر قاجار به حساب می‌آمد که از نقطه نظر تاریخی نیز بسیار حائز اهمیت است.
محله‌ای که نام آن با پیروان ادیان مختلف به‌خصوص کلیمیان پیوند خورده و بافت تاریخی‌‌اش، بخشی از هویت تهران قدیم محسوب می‌شود.
نام عودلاجان به‌معنای «محل تقسیم آب» بر آن نهاده شده و ظاهرا تامین آب بخشی از مناطق تهران از آنجا صورت می‌گرفت.
این محله قدیمی و تاریخی، به خیابان‌های ناصرخسرو، ری، امیرکبیر و ۱۵ خرداد (بوذرجمهری) محدود می‌شود.
محله سنگلج
محله سنگلج از دیگر مناطق معتبر و پرجمعیت تهران قدیم بود و به‌خصوص از نقطه نظر سیاسی اهمیت بسیاری داشت.
محدوده‌ای در مرکز شهر که هنوز هم جایگاه ویژه‌ای دارد؛ ولی امروزه معمولا آن را با نام «پارک شهر» می‌شناسند که یکی از قدیمی‌ترین بوستان‌های تهران در آن محله است. محله سنگلج از چهار طرف به خیابان‌های امام خمینی (سپه) مولوی، خیام و وحدت اسلامی منتهی می‌شود.
محله بازار
محله بازار از دیگر مناطق قدیمی مرکز شهر تهران و از جمله عناصر تاریخی به جامانده از تهران قدیم است.
محله‌ای که از عصر صفوی بناهای آن شکل گرفت و چون دیگر بازارهای قدیمی و سنتی ایران، با پیوند تاریخ و تجارت، روایتگر قصه‌های شنیدنی فراوانی است.
بازار تهران به خیابان‌های مولوی، ۱۵ خرداد، خیام و مصطفی خمینی (سیروس) محدود می‌شود.
تهران قدیم و جدید
تهران قدیم را برخلاف امروز، به آب و هوای خوب می‌شناختند. روستای کوچکی میان ری و شمیران که به‌تدریج گسترش پیدا کرد و به شهر تبدیل شد و در نهایت به‌عنوان پایتخت ایران زمین آن را برگزیدند.
تهران قبل از تبدیل شدن به پایتخت، از چهارسو به چهار امامزاده محدود می‌شد. امامزاده یحیی در شمال شرق، امامزاده زید در شمال غرب، امامزاده سید ناصرالدین در جنوب غرب و امامزاده سید اسماعیل در جنوب شرق، محدوده روستای بزرگ تهران را در آغاز سده ۹ هجری مشخص می‌کردند.
در زمان فتحعلی‌شاه قاجار، ظاهر تهران با ساخت عمارت‌های سلطنتی متعدد در محدوده کاخ گلستان، باغ‌های سلطنتی مانند نگارستان و لاله زار، احداث چند رشته قنات به جهت تامین آب و گسترش بازار تهران، به‌سمت آبادانی و تمدن نزدیک شد.
شمس العماره، اولین آسمان‌خراش تهران، در عصر ناصری احداث شد
تهران قدیم در آن روزها تنها ۴٫۴ کیلومتر مربع وسعت داشت و در عهد ناصری با تخریب حصار شاه طهماسبی، مساحت آن به ۱۹ کیلومتر مربع افزایش یافت.
«میدان ارگ» به‌عنوان قدیمی‌ترین میدان تهران در این دوره به اوج شکوه و زیبایی رسید و عمارت «شمس العماره»، که امروزه عنوان اولین آسمان‌خراش تهران را بر آن گذاشته‌اند، به سبک بناهای اروپایی با ارتفاع ۳۵ متر احداث شد.
محدوده دارالخلافه ناصری در تهران جدید امروز، از شمال به خیابان انقلاب، از جنوب به خیابان شوش، از شرق به خیابان هفده شهریور و از غرب به خیابان کارگر منتهی می‌شود.
حصار ناصرالدین شاه در دوره پهلوی اول تخریب شد و وسعت شهر تهران به بیش از ۳۰ کیلومتر مربع رسید و در زمان پهلوی دوم این مساحت به
۵۰۰ کیلومتر مربع افزایش پیدا کرد.
اکنون تهران جدید از طهران آن روزها بسیار فاصله گرفته و علاوه بر مساحتی بالغ بر ۷۳۰ کیلومتر مربع، با ظاهری نسبتا مدرن و هوایی سنگین و دودآلود، نشانی از آن روستای زیبا و خوش‌آب‌و‌هوا ندارد.
خیابان لاله زار
خیابان لاله زار قدمتی به درازای تاریخ پایتخت دارد. زمانی تنها یک باغ خارج از حصار شاه طهماسبی بود و به مرور به یکی از شلوغ‌ترین و پررفت‌وآمدترین خیابان‌های تهران تبدیل شد.
روزگاری مدرن‌ترین خیابان تهران نام داشت و بسیاری از اولین تجربه‌های مدرنیته را در حافظه خود ثبت کرده است.
زمانی نیز به‌عنوان خیابان فرهنگی تهران قدیم از آن یاد می‌کردند.
شواهد امر می‌گوید که لاله زار باید پیش از سال ۱۱۹۰ خورشیدی به وجود آمده باشد.
در عصر قاجاریه، این باغ مکان تفریح و تفرج پادشاهان به حساب می‌آمد و در سال ۱۱۵۴ خورشیدی و دوران فتحعلی‌شاه قاجار نیز، باغ لاله زار را محل سکونت رییس هیئت اعزامی ناپلئون بناپارت در نظر گرفتند.
با توسعه شهر تهران، این باغ و اراضی اطراف آن نیز جزئی از محدوده پایتخت شد و روند رو به رشد خود را با سرعت پشت سر گذاشت.
لاله‌زار محل تولد اولین چراغ گاز، سالن سینما و مغازه گل‌فروشی در تهران است
سال ۱۲۵۲ خورشیدی و در عهد ناصری، ناصرالدین شاه در سفری به فرنگ، از تماشای خیابان شانزلیزه پاریس به وجد می‌آید. در بازگشت او، باغ لاله زار ۹۰ هزار تومان فروخته می‌شود و مسیری از میان این باغ می‌کشند تا خیابانی به سبک خیابان‌های اروپایی و شبیه شانزلیزه پاریس، در طهران آن روزها ساخته شود.
اولین سیم تلگراف را از باغ لاله زار کشیدند، اولین چراغ گاز تهران قدیم را در شب‌های لاله زار روشن کردند، اولین سالن سینما و اولین مغازه گل فروشی هم در همین خیابان افتتاح شد.
یک خط واگن اسبی، برای گشت‌زنی در خیابان لاله زار تدارک شد. «محله دولت» نیز در غرب باغ لاله زار، به‌عنوان جدیدترین محله مسکونی تهران، یکی از زیباترین و مصفاترین کوچه باغ‌ها و از مرغوب‌ترین اراضی شهر معرفی شد.
در دوران مشروطه، لاله زار اوج رونق و شکوفایی خود را پشت سر گذاشت و تا پایان عصر قاجاریه نیز، یکی از مهم‌ترین نقاط گردشگری پایتخت بود.
در پایان عصر قاجار و اوایل دوره پهلوی نیز، خیابان لاله زار یا «شانزه‌لیزه تهران» نماد نوگرایی و هنر ایران را بر پیشانی داشت.
خیابانی که ترکیبی از هنر و تجارت را در دل خود جای داده و تئاترها، سینماها، رستوران‌ها و ویترین مغازه‌های مختلف آن، رفت و آمد بسیاری را در این خیابان رقم می‌زد.
امروزه از آن لاله زار طهران قدیم تنها «خانه امین‌السلطان» یا «خانه و باغ اتحادیه» باقی مانده که خوشبختانه از دام تخریب رها شده و به دست مرمت و بازسازی رسیده است. خیابان لاله‌زار قدیمی که امروزه به آن قسمت جنوبی لاله‌زار می‌گویند، حد فاصل خیابان جمهوری تا میدان توپخانه را شامل می‌شود؛ میدانی که خود داستان‌های شنیدنی در خاطر دارد.
منابع تصاویر:
پینترست، باغ کتاب، باشگاه خبرنگاران جوان، مشرق نیوز، جام جم
برگرفته از: کجارو
