پانزده سال لالايی

دوم آذر ۱۳۰۸؛ ۹۱ سال پيش در چنين روزی ويگن دردريان در همدان زاده شد. می‌گفت: “خواننده‌ای كه يک ساز هم می‌نوازد خواننده درست و حسابی است”.

پدر ويگن دردريان از ارامنه آواره گريخته از تركيه بود.
۱۰ ساله بود كه با خانواده به بروجرد رفت و ۱۲ ساله بود كه در آنجا پدر را از دست داد و مادرش پرورش او و هفت خواهر و برادرش را به عهده گرفت.
۱۳ ساله بود كه به اراک رفت و در شرابسازی دايی خود كار كرد و ۱۷ ساله بود كه با مادرش در تهران مقيم شد و يک سال بعد سرباز شد و برای انجام خدمت به آبادان رفت.

از نوجوانی در گروه هم‌آوايان كليساها و بعد در دوره خدمت نظام در باشگاه افسران آبادان می‌خواند:
“دوره بعد از اشغال ايران توسط متفقين بود. از يک آمريكايی يک گيتار به قيمت چهار تومان خريدم و شوهر خواهرم كه روس‌تبار بود، آكوردها را به من ياد داد”.
او به اين خاطر هميشه گيتارش را به سبک روس‌ها كوک می‌كرد و با آسان‌ترين روش، آكورد می‌گرفت.

در دوران پرالتهاب دهه ۱۳۲۰ او و برادر شاعرش کارو به جریان سیاسی چپ گرایش داشتند.
۱۹ ساله بود كه از خدمت سربازی گريخت و به تهران بازگشت و در كافه شميران ترانه‌های ارمنی و تركی و انگليسی می‌خواند:
“دكتر جمشيد وحيدی روزنامه‌نگار و همكار راديو كه نام و يادش را هيچگاه فراموش نمی‌كنم، يک شب آنجا بود و پرسيد چرا راديو نمی‌آيی؟ گفتم آخر آنجا بايد دستگاه‌های موسيقی سنتی بدانی و تحرير بدهی كه من نمی‌دانم. گفت: سبک تو جديد است، بيا”.

۲۲ ساله بود كه به راديو رفت و برای نخستين بار يک ترانه ايرانی “سلام بر غم” را به سبک پاپ و با سازهای غربی خواند و از آن پس اين شيوه را كه به اشتباه “جاز” می‌گفتند، در راديو پايه ريخت.

۲۴ ساله بود كه برای نخستين بار در فيلم “چهارراه حوادث” به نويسندگی و كارگردانی ساموئل خاچيكيان بازی كرد و از آن پس در ۲۸ فيلم نقش آفريد يا ترانه خواند.

او حدود ۵۰۰ ترانه از آهنگ‌های عطاءالله و همايون خرم و شعرهای كارو، رهی معيری، پرويز وكيلی و ناصر رستگارنژاد را خوانده كه بسياری از آنها مانند “مهتاب”، “رقيب”، “بارون بارونه” و “شاه‌دوماد” هنوز خوانده و شنيده می‌شوند.
می‌گفت: “از ملودی‌های غربی بايد شور و حال ايرانی در آورد”.

قطعه “لالايی” او بيش از ۱۵ سال هر شب پس از “داستان شب” از راديو پخش می‌شد.

۴۲ ساله بود كه به كاليفرنيا مهاجرت كرد و چهار سال بعد به تهران بازگشت ولی با بروز انقلاب ۵۷ برای هميشه مجبور به ترک ايران شد و اين كمبود را در ترانه‌هايی كه گاه خود می‌ساخت، بازتاب داد.
ويگن در ۷۳ سالگی در لس‌آنجلس درگذشت.

دویچه وله