روز جهانی مبارزه با بیابان‌زایی
خطر بیابان‌زایی یک سوم سطح زمین را تهدید می‌کند.
بیابان زایی زندگی بیش از ۲۵۰ میلیون انسان را تحت تاثیر قرار داده است.از اینرو سازمان ملل برای مقابله با بیایان‌زایی ۱۷ ژوئن را روز جهانی مبارزه با بیابان‌زایی نامیده است.
خشکسالی چیست؟
خشکسالی همان کمبود آب است. فاجعه خشکسالی ناشی از بلایای طبیعی و فعالیت‌های مخرب انسانی، زندگی میلیون‌ها انسان را متاثر کرده است. در کشورهای آفریقایی، ازجمله اتیوپی و سومالی، خشکسالی‌های درازمدت شالوده زندگی بسیاری از انسان‌ها را به نابودی کشانده و به میزان قحطی و گرسنگی در این کشورها افزوده است.
بیابان‌زایی: چالش بزرگ جهان
بیش از۲۵۰ میلیون انسان با جسم و جان خود پیامدهای مخرب بیابان زایی را تجربه می‌کنند.
یک سوم سطح زمین یا بیش از چهار میلیارد هکتار آن بر اثر گسترش فزاینده بیابان زایی در معرض خطر نابودی قرار دارد. هستی یک میلیارد انسان که برای گذران زندگی خود مستقیما به زمین وابسته‌اند، در معرض خطر است؛ خطری که نخست بیش از صد کشور از فقیرترین و محروم ترین کشورهای جهان را تهدید می‌کند.
گسترش پهنه بیابان زایی
بیابان‌زایی بی‌ثباتی سیاسی کشورها را تقویت می‌کند.
بیابان زایی تنها مشکل فقیرترین کشورهای جهان نیست. حتی کشورهای توسعه یافته و صنعتی نیز به دلیل بیابان زایی بالقوه، بخش بزرگی از رشد اقتصادی خود را از دست می‌دهند.
هم اکنون بیش ۱۱۰ کشور جهان را خطر خشکسالی وکمبود منابع آبی تهدید می کند.
علل پیدایش و گسترش بیابان زایی
فجایع طبیعی و یا تغییرات اقلیمی آب و هوا تنها علت اصلی بیابان زایی نیست، فعالیت‌های مخرب انسان نیز از عوامل اصلی آن به شمار می‌آید.
استفاده بی رویه از زمین‌های مزروعی یا تخریب جنگل‌ها به کاهش و نابودی پوشش گیاهی منجر می‌شود.
فقدان آب و فرسایش خاک ناشی از باد و باران نیز از دیگر علت‌ها به شمار می‌آیند.
با گسترش بیابان زایی زمین به شوره زار بی آب و علفی بدل می‌شود که دیگر جای زندگی نیست.
آوارگی و مهاجرت به دلیل بیابان زایی
خشکسالی و بیابان زایی سبب جابجایی انسان‌ها و مهاجرت منطقه‌ای و یا جهانی آنان شده است.
هرسال میلیون‌ها انسان از مناطق خشک و بیابانی راهی شهر می‌شوند، امری که به مشکلات اجتماعی و اقتصادی بیشتری منجر می‌شود.
به دلیل خشکسالی خشونت و درگیری‌های مسلحانه، بر سر بدیهی‌ترین نیازهای انسانی، نیز افزایش یافته است.
تنوع زیستی و خاک غنی از مواد مغذی
با کاشتن درختان و پرورش گیاهان پایدار، می‌توان جلوی گسترش بیابان زایی را گرفت. این کار هم سبب افزایش تنوع زیستی است، هم به افزایش مواد مغذی در خاک زمین کمک می‌کند.
به این ترتیب با افزایش سطح آب‌های زیرزمینی و رطوبت کافی خاک، به دلیل ریزش برگ‌های درختان، از گسترش پهنه بیابان زایی کاسته می شود.
مسئولیت و وظیفه فردی در امر صرفه جویی در منابع حیاتی
هر انسانی می‌تواند با تغییر رفتار مصرفی خود از تاثیرات مخرب خشکسالی در سراسر جهان بکاهد.
برای نمونه با مصرف گوشت کمتر، زیرا تولید یک کیلو گوشت به ۱۵ هزار و ۵۰۰ لیتر آب نیاز دارد.
بیابان زایی شالوده زندگی یک میلیارد انسان را تهدید می کند. از اینرو از سال ۱۹۹۵ تاکنون روز جهانی مبارزه با بیابان‌زایی در ۱۷ ژوئن هرسال برگزار می‌شود.
هدف سازمان ملل متحد از برگزاری این روز، جلب توجه هرچه بیشتر عموم مردم به معضل گسترش فزاینده بیابان‌زایی در سراسر جهان است.
بی بی سی
