پنجمین سال توافق اقلیمی پاریس
آب شدن یخ‌های قطبی، بالا آمدن سطح دریاها، تابستان‌های بسیار گرم و طولانی که منجر به آتش‌سوزی جنگل‌ها از استرالیا تا آمریکای جنوبی می‌شود، خشکسالی‌ها و سیلاب‌های شدید و شتاب روزافزون از بین رفتن گونه‌های مختلف جانوری تنها بخش کوچکی از تبعات گرمایش زمین است.
بانک جهانی هشدار داده در صورتی که تا سال ۲۰۵۰ چاره‌ای برای تغییرات اقلیمی حاصل از گرمایش زمین نشود، ۱۵۰ میلیون انسان مجبور به ترک سرزمین خود خواهند شد.
نکته مهم اینکه سال ۱۹۹۰ میلادی میزان تولید سالانه دی‌اکسید کربن جهان حدود ۲۰.۵ میلیارد تن بود و طی سه دهه گذشته این رقم ۶۶ درصد رشد داشته است.
پنج سال پیش جامعه جهانی بعد از تعللی طولانی، نهایتا به توافقی دست یافت که بر اساس آن کشورها به کاهش گازهای گلخانه‌ای متعهد شدند که مهم‌ترین عامل گرمایش زمین است؛ با این چشم‌انداز که جلوی گرم‌تر شدن بیش از ۲ درجه‌ای زمین نسبت به دوران پیشاصنعتی را تا پایان قرن حاضر بگیرند.
برخی از کشورها مانند ایران که هفتمین تولید کننده گازهای گلخانه‌ای جهان است، توافق کردند که بصورت مرحله‌ای تا سال ۲۰۳۰ تولید گازهای گلخانه‌ای را کاهش دهند که در مورد ایران ۴ درصد بود. ایران قول داده بود که اگر ۳۵ میلیارد دلار سرمایه خارجی جذب کند، آماده است حتی ۱۲ درصد از تولید گازهای گلخانه‌ای را کاهش دهد.
طی پنج سال گذشته، تولید گازهای گلخانه‌ای ایران نه تنها کاهشی نداشته، بلکه بنابر گزارش «پروژه جهانی کربن»، ۲۰ درصد نیز افزایش یافته و تولید دی‌اکسید کربن حاصل از سوخت‌های فسیلی کشور به ۷۸۰ میلیون تن در سال گذشته رسیده است.
تولید گازهای گلخانه‌ای در ایران از ابتدای انقلاب اسلامی تاکنون نزدیک چهار برابر شده است.
قابل ذکر است توافق پاریس حتی به تصویب مجلس هم نرسیده است.
برگرفته از: دویچه وله
