مصرف بی‌رویه سوخت‌های فسیلی به ویژه نفت و افزایش ارتفاع دریاها و زیر آب رفتن خشکی‌ها و جزایر از جمله عوارض توسعه ناپایدار در جهان است. ۲۰ درصد از جمعیت دنیا، ۸۰ درصد منابع انرژی جهان را مصرف می‌کنند و در حقیقت کشورهای توسعه یافته، مصرف کننده ۸۰ درصد از منابع انرژی دنیا هستند که بخش عمده‌ای از این انرژی یعنی ۸۰ درصد، از سوخت‌های فسیلی مانند نفت، زغال سنگ و گاز تامین می‌شود که به تولید گازهای گلخانه‌ای و در نهایت تشدید پدیده گرم شدن زمین می‌انجامد. در چنین شرایطی، استفاده از انرژی‌های جایگزین، مناسب و ممکن به نظر می‌رسد.
بر اساس این گزارش، تا سال ۲۱۰۰، ارتفاع سطح دریاها می‌تواند تا ۶۰ سانتی متر افزایش یابد، بالا آمدن سطح دریا نتیجه پدیده تغییرات آب و هوایی است که خود در اثر انتشار گازهای گلخانه‌ای ایجاد می‌شود. افزایش دمای اقیانوس‌ها و آب شدن کوه‌های یخی عامل بالا آمدن سطح دریاها به میزان ۱۸ تا ۵۰ سانتیمتر تا سال ۲۱۰۰ خواهد بود. این افزایش ارتفاع سطح آب در مناطقی مانند مجمع الجزایر «تووالو» که تا به حال ۹ جزیره آن زیر آب رفته یا در دشت آبرفتی «مکونگ» در ویتنام فاجعه بار است. نیمی از جمعیت جهان در فاصله کمتر از ۱۰۰ کیلومتری سواحل زندگی می‌کنند.
درعین حال میزان مصرف نفت در هر سال ۲ تا ۳ برابر میزان اکتشاف آن است. مسئله این نیست که چه زمانی آخرین قطره نفت روی زمین مصرف می‌شود، بلکه نکته مهم‌تر آن است که چه وقت میزان نفت تولیدی نمی‌تواند پاسخگوی اندازه مورد مصرف بشر باشد. قیمت نفت در حال افزایش است و سرانجام روزی فراخواهد رسید که تامین نفت با بحران مواجه خواهد شد. این موضوع در صنعت حمل و نقل بسیار پراهمیت است چرا که ۹۷ درصد از خودروها از مواد نفتی به عنوان سوخت استفاده می‌کنند.
کارشناسان بر این باورند که بین سال‌های ۲۰۱۰ تا ۲۰۲۰، میزان تقاضا برای نفت از میزان عرضه آن فراتر خواهد رفت، واقعیتی که نشانه‌های آن از سال ۲۰۰۴ پدیدار شده است. وابستگی ما به نفت می‌تواند کاهش یابد به ویژه با ترکیب دو راهکار بهینه سازی مصرف انرژی و توسعه انرژی‌های جایگزین، مانند سوخت‌های به دست آمده از فرآورده‌های کشاورزی. موادی مانند روغن‌های گیاهی مانند کلزا و آفتاب گردان یا الکل (اتانول) به دست آمده از چغندر قند، نیشکر و نشاسته می‌توانند به عنوان سوخت جایگزین مصرف شوند.
از سوی دیگر همچنان بیش از یک میلیارد نفر از جمعیت جهان به آب نوشیدنی سالم دسترسی ندارند. پیش بینی می‌شود که تا ۵۰ سال دیگر، تقاضا برای آب به سه برابر برسد.
با روند رو به رشد کنونی، تقاضای جهانی برای انرژی تا سال ۲۰۳۰ دستکم ۶۰ درصد افزایش خواهد یافت. این در حالی است که ۸۷ درصد از انرژی مصرفی در دنیا از منابع غیرقابل تجدید است.
میزان تقاضا برای انرژی به طور متوسط ۲ درصد در سال افزایش می‌یابد. حدود ۸۷ درصد از انرژی مصرفی از منابع غیرقابل تجدید مانند سوخت‌های فسیلی تامین می‌شود. به منظور پاسخگویی به این نیاز روزافزون، استفاده از شبکه‌ای که پسماند یک فرآیند را به عنوان ماده اولیه یک فرآیند دیگر به کار گیرد، ضروری به نظر می‌رسد. این موضوع می تواند در دستور کار جدی کارآفرینان قرار گیرد.
منبع : فرصت
