کنشگران خاموش

خواننده چهارصد ترانه

۱۲ مهر ۱۳۶۹؛ ۳۰ سال پیش  پوران در تهران درگذشت.

او آهنگ‌ها و ترانه‌های عربی را ایرانی می‌کرد و می‌خواند.

فرحدخت عباسی طاقانی در سال ۱۳۱۲ در تهران زاده شد. پدرش بازرگان بود:

“از بچگی به موسیقی عشق می‌ورزیدم و بزرگترین ایده‌ال و رویای من این بود که روزی مثل خاله‌ام، روح‌بخش خواننده شوم. اگر این علاقه زیاد نبود با شکست‌های اولیه از کوره در می‌رفتم”.

دبیرستان اسدی که می‌رفت، او را برای تلاوت قرآن پشت میکروفون می‌بردند و شاید رنگ و سبک عربی‌وار از اینجا به صدایش راه یافته باشد.

۲۷ ساله بود که نخستین بار در فیلم “اول هیکل” از ساخته‌های سیامک یاسمی بازی کرد و در ادامه تا ۱۴ سال در ۱۲ فیلم دیگر خواند و نقش آفرید: “شوهرم با شرکت من در فیلم‌ها مخالف است بهمین جهت سه سال است که در فیلم‌ها بازی نمی‌کنم. در ضمن او مخالف است که در شب‌نشینی‌ها آواز بخوانم چون مرد سختگیری است”.

۳۳ ساله بود که ترانه “خشم طبیعت”، ساخته انوشیروان روحانی و سروده رحیم معینی کرمانشاهی را در پی زمین‌لرزه بوئین‌زهرای قزوین خواند: “این آهنگ را برای زلزله‌زده‌ها خواندم و چون شب قبل از ضبط این آهنگ فیلم زلزله‌زده‌ها را از تلویزیون دیده و بسیار ناراحت بودم، باعث شد که با سوز زیادی خواندم به طوری که دو نفر از خانم‌های ویولونیست به گریه افتادند”.

در آستانه انقلاب ۵۷ به لس آنجلس رفت، ولی سال‌های پایانی عمر را بیمار در تهران گذراند.

پوران در ۵۶ سالگی در زادگاهش درگذشت.

برگرفته از دویچه وله

نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

دکمه بازگشت به بالا