مادر هنرمندان نوپا

۲۳ آبان ۱۳۱۳؛ ۸۶ سال پيش در چنين روزی معصومه نوشين (سيحون) در رشت زاده شد:

 “زندگی را دوست دارم. هنر جزئی از زندگی من است و به همين دليل هميشه زيبايی زندگی را در نظر گرفته‌ام”.

پدر معصومه سيحون كارمند راه آهن بود. كودكی‌اش در رشت، شاهی (قائم‌شهر) و چندی نيز در اهواز گذشت.

 از كودكی شيفته نقاشی بود. می‌كشيد و به خانواده و آموزگارانش هديه می‌داد.

دبيرستان را در تهران به پايان رساند. در كوران نبرد برای ملی شدن نفت به حزب توده ایران گرايش پيدا كرد اما زود كنار كشيد.

۲۲ ساله بود كه برای تحصیل به دانشكده هنرهای زيبا در دانشگاه تهران رفت، با اينكه خانواده به ويژه مادرش اصرار داشت كه او پزشكی بخواند.

در دانشگاه تهران شاگرد هوشنگ سيحون شد كه بعدها با او پيوند زناشويی بست و نام خانوادگی سيحون را پذيرفت.

پس از پايان دوره دانشگاهي، با همسرش به فرانسه رفت و نقاشی را تكميل كرد و در نگارگری بيشتر به نگاره‌های انتزاعی با رنگهای گرم گرایش یافت.

او نخستين زنی است كه در ۳۲ سالگی در ايران يك گالری گشود.

“گالری سيحون” از نخستين گالری‌های هنری ايران است كه همچنان برپا و فعال است.

“با همه هنرمندانی كه كار كردم زندگی كردم. در خوشی و ناخوشی آنها بودم. لحظه به لحظه زندگی را با آنها گذراندم”.

افرادی چون سهراب سپهری و پرويز تناولی در اين گالری نمايشگاه داشته‌اند:

“تمام زندگی من در اين گالری خلاصه می‌شود”.

پس از انقلاب يك سال در زندان اوين به سر برد و اين دوران را “شيرين‌ترين و تلخ‌ترين اتفاقات زندگی” خود دانست.

۷۰ ساله بود كه سازمان ميراث فرهنگی و گردشگری به پاس ۴۰ سال فعاليت هنری “گالری سيحون” از او تقدير كرد.

می‌گفت: «كمتر جايی است كه هنگام معرفی هنرمندان نامی، از گالری سيحون اسمی برده نشده باشد. به همين دليل هم هنرمندان بسيار جوان مرا به عنوان مادر پذيرا می‌شوند و مايلند اولين نمايشگاه آنها در گالری سيحون برپا شود و اين غرور غيرقابل وصفی به من می‌دهد”.

معصومه سيحون به سبب بيماری قلبی پيوند انجام داد و پس از عمل می‌گفت:

 «در دوره دوم زندگی‌ام تنها چيزی كه مايه دلگرمی و اميد من بود نامه‌های متعددی بود كه از طرف بچه‌ها برايم ارسال می‌شد و به من اميد زندگی دوباره می‌داد».

معصومه سيحون در ۷۶ سالگی در تهران درگذشت.

اسکندر آبادی  بی بی سی