گزارش ویژه: کرونا و کار
زوج‌های شاغل و ویروس کرونا
اوایل تعطیلی چین به دلیل ویروس کرونا، درست زمانی که محدودیت‌ها در حال کاهش بودند، پدیده‌ای تیتر اخبار شد:
افزایش نرخ طلاق در شهر شیان
در حالی که اطلاعاتی از کشور ایتالیا در دسترس نبود، اما مردم آنجا هم شوخی‌های بسیاری با این موضوع داشتند.
یکی از اقوام ایتالیایی‌ام که ساکن فرانسه است، پس از تعطیلی ایتالیا به کنایه میگفت: «از این تعطیلات یا با نوزاد جدید بیرون می‌آیی یا با طلاق!»
من در حیطه شغلی‌ام به مطالعه‌ی زوج‌های شاغل می‌پردازم و به وضوح می‌بینم که آن‌ها با وجود نیاز بیشتر به کنار آمدن با یکدیگر، می‌توانند هم در شغل و هم در روابطشان، موفق باشند.
اکنون، میلیون‌ها زوج شاغل (مانند من و همسرم) در سراسر دنیا، خود را در شرایطی می‌بینند که چند ماه گذشته برایشان غیرقابل تصور بود! (شرایطی که هر دو نفر مجبورند در خانه به صورت تمام وقت کار کنند).
آن‌ها در حال مدیریت این اوضاع بدون نقشه راه هستند.
بسیاری از زوج‌ها علاوه بر این، به صورت تمام وقت از فرزندانشان نیز مراقبت می‌کنند در حالیکه به دلیل محدودیت‌های فاصله گذاری اجتماعی، نمی‌توانند از کمک دیگران بهره‌مند شوند.
در این وضعیت، کار کردن به خودی خود، بسیار استرس زاست، از تبدیل شدن کارهای حضوری به حالت آنلاین گرفته تا تلاش سازمان برای خدمت رسانی به مشتریان و کاهش امنیت شغلی‌مان.
بنابراین، خستگی و اضطراب زیادی را از کار به خانه می‌آوریم.
خانه، برای ما جایی شده که در آن با تمامی این چالش‌ها سروکله می‌زنیم. در صورت نبودن تقسیم کار واضح بین کارهای خانه و کارهای مربوط به شغل، زوج‌های شاغل، میزبان چالش‌های جدیدی خواهند بود.
همسران چطور می‌توانند زیر یک سقف با بهره‌وری بالا کار کنند؟
هرکدام چندساعت از اتاق مطالعه به عنوان دفتر کار استفاده کنند؟
چطور از افتادن در دام کار کردن افراطی و بی‌انگیزه شدن که در دورکاری رایج است، جلوگیری کنیم؟
چطور می‌توانیم با خرده عادات آزاردهنده‌ی یکدیگر کنار بیاییم در صورتیکه 24 ساعت در شبانه روز و 7 روز هفته، کنار هم هستیم؟
و به عنوان زوج‌های دارای فرزند، چطور بچه‌ها را بدون دوستانشان، مادربزرگ و پدربزرگشان و یا پرستار، سرگرم کنیم و در خانه به آن‌ها آموزش دهیم؟
پاسخ‌هایی که به این سوال‌ها داده می‌شود اغلب به زوج‌ها توصیه می‌کند که روی انجام کارهای خاصی متمرکز شوند.
به طور مثال «برای هر روز، برنامه ریزی کنید، هرگز بر روی میز آشپزخانه کار نکنید، در اتاق را ببندید، با رئیستان مشورت کنید، کارهای خانه و مراقبت از فرزندان را به صورت گردشی انجام دهید، در فواصل منظم استراحت کنید، از خوابتان نزنید و از فناوری‌های روز استفاده کنید.»
این کارها قطعا مهم هستند و همه‌ی زوج‌های شاغل به آن‌ها نیاز خواهند داشت.
اما ۶ سال پژوهش به من نشان داد آنچه که باعث می‌شود برخی زوج‌ها پس از اتمام بحران به سمت جدایی بروند و برخی دیگر، ماه عسل دومی را برنامه ریزی کنند (یا شاید یک نوزاد جدید!)، چگونگی انجام این کارها نیست.
اینکه چه کسی خطر خریدن شیر در دوران شیوع بیماری را برعهده می‌گیرد، عاملی تعیین کننده در این موضوع نیست.
طبق پژوهشی که طی آن با بیش از 100 زوج مصاحبه کرده‌ام، زوج‌هایی می‌توانند بحران را بدون آسیب دیدن روابط و شغلشان سپری کنند که در آغاز بحران، درباره‌ی اصول مشخصی گفتگو کرده و به توافق رسیده باشند.
این گفتگوها شامل این هستند که چه چیزی برایشان مهم‌تر است، نیازهایشان چیست، خواسته‌شان چیست، چه نیازی به یکدیگر دارند و درعوض، چه کار باید انجام دهند. یک‌بار که روی این اصول توافق شود، راه‌حل‌های عملی در هنگام بروز بحران، توسط این اصول هدایت خواهند شد.
«قرارداد بحران» برمبنای قراردادی است که در کتابم با عنوان «همسرانی که شاغل هستند» شرح دادم و برای موفقیت همه‌ی زوج‌های شاغل حیاتی است. اما نباید پس از انجام توافق، آن را رها کرد، بلکه همسران باید همگام با آمدن تغییرات جدید و بخصوص وقوع یک بحران، آن را بروز کنند.
بستن یک قرارداد بحران، زمان زیادی نمی‌خواهد. می‌توانید امشب توافق کنید. ابتدا، چند دقیقه به صورت جداگانه وقت بگذارید و فکر کنید. افق زمانی سه ماهه‌ای را در نظر بگیرید (نمی‌دانم این وضعیت چقدر طول خواهد کشید اما طبق تجربه‌ی چین، اینطور حدس می‌زنم).
پس از اینکه افکارتان را جمع کرده و روی کاغذ آوردید، آن را به صورت موردی، با همسرتان به اشتراک بگذارید و با هم به دنبال نقاط مشترک بگردید. آنچه که درباره‌ی آن توافق دارید را بنویسید.
این‌کار توافقتان را زنده نگه می‌دارد و می‌توانید بصورت هفتگی ارزیابی داشته باشید که در مسیر هستید یا خیر. بعلاوه، می‌توانید به قرارداد، به صورت مبنایی برای حل مشکلات مربوط به کارها نگاه کنید.
نویسنده : جنیفر پتریگلیری
مترجم : صدیقه نظری
