بازاریابیمهارت های زندگی

اختصاصی – «قرارداد» چالش بزرگ تجارت‌الکترونیک

  • محمود بشاش

بستن قرارداد، در روابط اقتصادی و اجتماعی امروز، به‌امری ضروری و اجتناب‌ناپذیر تبدیل شده است. به‌طوری‌ که هریک از افراد در زندگی عادی خود، مجبورند سالانه چندین و چند قرارداد را امضا ‌کنند. گویی در عصرحاضر بدون بستن قرارداد، هیچ‌یک از بخش‌های مهم زندگی بشر سروسامان نمی‌گیرد. 

در این شرایط، سخن گزافی نخواهد بود اگر بگوییم که چگونگی بستن قرارداد در حوزه دیجیتال‌مارکتینگ و در حوزه تولید محتوا، یکی از چالش‌های بزرگ فعالان این بخش است. چراکه زمان زیادی از شکل‌گیری حوزه دیجیتال‌مارکتینگ و فعالیت در زمینه تولید محتوا نمی‌گذرد و این بخش از کسب‌وکار، به‌تازگی جای خود را بین تجارت‌های دیگر پیدا کرده است. برای مثال، یکی از مسایل مهمی که در بستن قراردادها وجود دارد، جنبه حقوقی قراردادها است. قراردادها باید طوری تنظیم شده باشند که امکان پیگیری‌ آن‌ها از طریق مراجع قانونی فراهم باشد.

بازاریابی محتوا، دریافت هزینه به‌ازای هر کلیک، فعالیت به عنوان یک فروشگاه آنلاین، بازاریابی شبکه‌های اجتماعی، بازاریابی وابسته، تبلیغات محلی، بازاریابی خودکار، بازاریابی ایمیل و روابط عمومی آنلاین از عمده فعالیت‌های تجاری فضای مجازی است.بنابراین شما به‌عنوان یک تاجر الکترونیک، با توجه به نوع خدماتی که به مشتریان خود ارائه می‌دهید، مبالغ متغیری را درنظر گرفته و با ثبت در قرارداد، آن را به مشتری اعلام می‌کنید.اما موردی که برای همه فعالان این حوزه، مهم و حائز اهمیت است نحوه دریافت هزینه قرارداد دیجیتال مارکتینگ است. معمولا روال کار بر این است که در قراردادی که مابین شما و مشتریانتان بسته می‌شود مبلغی به عنوان پیش پرداخت درنظر گرفته شود و بخش دیگری از مبلغ در یک یا چند تاریخ‌ متناوب و مابقی نیز در پایان قرارداد دریافت شود.

و نکته دیگر اینکه، فراموش نکنید که همه تبصره‌ها و بندهای هر قرارداد، می‌تواند بنا به نیاز دوطرف تغییر کند.

چنانچه محمود بشاش، نویسنده و فعال حوزه تجارت الکترونیک در این‌باره می‌گوید: چگونگی بستن قرارداد یکی از مهم‌ترین چالش‌ها و بخش‌های فعالیت در حوزه تجارت‌الکترونیک است.

وی افزود: پیشنهاد خود من به‌عنوان کسی که بارها با کارفرمایان مختلف، قرارداد تجاری بسته‌، این است که قبل از امضای هر قراردادی در این حوزه، یک بند را حتما به قراردادهایتان اضافه کنید. اما پیش از آنکه بگویم این بند چیست، بهتر است یکی از تجربیاتم را با شما در میان بگذارم.

بشاش تصریح کرد: مدتی پیش برای یکی از شرکت‌های بزرگ تجاری، وب‌سایتی را طراحی کردم. اما کارفرما از کار من ناراضی بود و عقیده داشت وب‌سایت ارائه شده امکانات کافی را ندارد. پس از مدت طولانی صحبت کردن توانستم او را متقاعد کنم که وب‌سایت همه امکانات لازم را دارد و او با مشاهده صفحه‌های مختلف وب‌سایت قانع شد. اما نکته مهمی که از این گفت‌وگو یا بحث‌و جدل با این مشتری متوجه شدم، این بود که این کارفرما از فرد دیگری که اطلاعات کافی در زمینه طراحی وب‌سایت نداشته، مشورت گرفته است و آن مشاور به‌دلیل نداشتن اطلاعات به‌روز، مشتری مرا گمراه کرده‌ بود. این تجربه چندبار دیگر هم برای من اتفاق افتاد و هربار مشاورانی که به‌صورت موازی به کارفرما مشورت می‌دادند دلیل این چالش بودند.

به گزارش مردم نو، فعال حوزه تجارت الکترونیک خاطرنشان کرد: توصیه من به تمام صاحبان یک پروژه و همین‌طور به همه اجراکنندگان کار، این است که قبل از بستن هر قراردادی یک بند به آن اضافه کنند که براساس آن صاحب پروژه و کارفرما، مجاز به گرفتن مشاوره هم‌زمان با فرد دیگری نباشد، مگر اینکه با مجری کار هماهنگ شود.

بشاش تاکید کرد: اگر شما به‌عنوان کارفرما و صاحب پروژه به یک اجراکننده رجوع می‌کنید، بهتر است کار را به او بسپارید و به او اعتماد کنید و لااقل تا زمانی‌که خروجی کار او را به‌طور کامل ندیده‌اید، به‌سراغ مشاور دیگری نروید.

نمایش بیشتر

نوشته های مشابه

دکمه بازگشت به بالا