شهردار تورنتو، اولیویا چاو میلیون‌ها دلار برای اجاره‌نشینان تورنتو در بودجه‌اش هزینه می‌کند.

اولیویا چاو میلیون‌ها دلار برای اجاره‌نشینان تورنتو در بودجه‌اش خرج می‌کند. در اینجا دلیل آن را می خوانید.

اکنون که شهردار اولیویا چاو به طور رسمی اولین بودجه خود را معرفی کرده است، عادلانه است که اولویت‌های او را با اولویت‌های شهردار سابق جان توری مقایسه کنیم. به هر حال، بودجه، روشن ترین بیانی است که یک شهردار به آن اهمیت می دهد. فرآیند بودجه شهرداری پول سالانه شهردار است – زمانی که برای بهبود وضعیت بد باید پول خرج کنید.

و به نظر می رسد، در یک جدایی واقعی از سلف خود، مقدار زیادی از پول چاو به اجاره کنندگان می رود.

بودجه چاو که هفته گذشته در اسکاربرو و قبل از جلسه شورای شهر برای بحث در مورد آن در 14 فوریه راه اندازی شد، شامل حدود 49 میلیون دلار هزینه اضافی برای طرح هایی است که برای کمک به افرادی که خانه های خود را بیش از آنچه در نسخه پیش نویس بودجه توصیه شده است، اجاره می کنند. ماه گذشته.

هیچ بخش دیگری از بودجه بیشتر از برنامه های اجاره کنندگان TLC شخصی از Chow دریافت نکرد.

تغییرات پیشنهادی چاو شامل 41 میلیون دلار بیشتر برای برنامه تملک مسکونی چند واحدی است که به سازمان‌های غیرانتفاعی کمک می‌کند تا ساختمان‌های اجاره‌ای را بخرند، هم برای اینکه واحدها مقرون به صرفه باشند و هم اطمینان حاصل کنند که هیچ‌کس با توپ ویران‌کننده همراه نمی‌شود تا راه را برای کاندوهای لوکس باز کند.

همچنین بیش از 2 میلیون دلار اضافی برای برنامه‌هایی که از اخراج‌ها جلوگیری می‌کنند و 865000 دلار برای بازرسان بیشتر برای کار بر روی برنامه RentSafeTO شهرداری که برای سرکوب مالکان بد طراحی شده است، با افزایش هزینه‌ای که مالکان بزرگ برای ثبت واحدهای خود در شهر می‌پردازند، تامین می‌شود.

فراتر از این برنامه های هدفمند، کاهش اضافی برای افزایش مالیات بر دارایی چند مسکونی پیشنهادی برای ساختمان های آپارتمانی ساخته شده قبل از سال 2017 وجود دارد. این اقدام برای اطمینان از اینکه مالکان واحدهای تحت کنترل اجاره نمی توانند برای افزایش اجاره بیشتر از دستورالعمل استانی درخواست دهند، ضروری است. ، منجر به میلیون ها درآمد از دست رفته خواهد شد.

این نوع تاکید بر حمایت از جمعیت اجاره‌نشین تورنتو، تغییر آشکاری از دوران محافظه‌کاران است، جایی که مالکان خانه بیشتر توجه را در زمان بودجه به خود جلب می‌کردند.

توری تمام دوران شهرداری خود را صرف این تعهد کرد که افزایش مالیات بر دارایی های مسکونی را در حد تورم یا کمتر از آن نگه دارد، حتی زمانی که تعدادی از مدیران شهری هشدار دادند که استراتژی محدودکننده درآمد می تواند منجر به بحران مالی شود.

او اغلب این حرکت را با اشاره به صاحبان خانه های با درآمد ثابت توجیه می کرد که به گفته او، در صورت افزایش بیش از حد مالیات بر دارایی، در معرض خطر از دست دادن خانه های خود قرار داشتند. (مراقب نباشید که شهر مدت‌هاست برنامه‌ای دارد که به سالمندان فقیر و افراد دارای معلولیت اجازه می‌دهد از پرداخت هرگونه افزایش مالیات سالانه خودداری کنند.)

این استراتژی هرگز کاملاً منطقی نبود.

برای یک چیز، مهم نیست که چگونه آن را برش می دهید، اجاره کنندگان تورنتو در وضعیت خطرناک تری نسبت به طبقه صاحب خانه قرار دارند. نوسازی هایی برای نگرانی وجود دارد. هیچ سهام اساسی برای سقوط وجود ندارد. و برای اضافه کردن مقداری توهین به آسیب، نرخ مالیات بر دارایی چند مسکونی تورنتو که برای اکثر ساختمان‌های اجاره‌ای اعمال می‌شود، مدت‌هاست که نزدیک به دو برابر نرخ مسکونی بالاتر بوده است. صاحبخانه ها فقط این هزینه را نمی خورند – این بخشی از اجاره شما است.

آن را با مالیات بر املاک مسکونی تورنتو مقایسه کنید، جایی که مالکان خانه در مقایسه با بسیاری از شهرداری‌های دیگر GTA مدت‌هاست که معامله می‌کنند. حتی زمانی که مواردی مانند مالیات نقل و انتقال زمین شهری را در نظر بگیرید، متوسط صورتحساب مالیات بر دارایی مسکونی تورنتو جزو پایین‌ترین نرخ‌ها در GTA بوده است.

در همین حال، جمعیت اجاره‌نشینان تورنتو بسیار سریع‌تر از جمعیت صاحب خانه‌ها رشد کرده است. بین سرشماری 2016 و 2021، تعداد خانوارهای اجاره ای 32140 خانوار افزایش یافته است که بیش از دو برابر افزایش 15820 خانوارهای صاحب خانه است. سرشماری اخیر نشان می‌دهد که مالکان خانه در حال حاضر 52 درصد از کل خانوارها را تشکیل می‌دهند، اما اگر این روند ادامه پیدا کند – و دلیل زیادی وجود ندارد که فکر کنیم اینطور نیست – خانوارهای اجاره‌نشین اکثریت خواهند بود.

پس اگر شهردار هستید، چرا اجاره‌نشینان اولویت شما نیستند؟ آنها جمعیتی هستند که سریعتر در حال رشد هستند. آنها در حال مبارزه هستند. و برنامه هایی وجود دارند که می توانند با بودجه مناسب کمک کنند.

برای مدت طولانی، پاسخ صریح افرادی که در سمت مبارزات انتخاباتی سیاست های محلی کار می کنند ساده بود: اجاره کنندگان رای نمی دهند. یا حداقل نه با فراوانی و قابلیت اطمینان صاحبان خانه.

موفقیت انتخاباتی چاو در سال گذشته چالشی برای این بدبینی است. یک نظرسنجی Ipsos که یک هفته قبل از انتخاب مجدد شهردار انجام شد، نشان داد که 45 درصد از واجدین شرایط رای‌دهی که اجاره می‌کنند، از Chow حمایت می‌کنند، در مقایسه با 34 درصد رای‌دهندگانی که در خانه‌های صاحب خانه زندگی می‌کنند. هیچ نامزد دیگری بیش از 11 درصد حمایت مستاجران را دریافت نکرد.

این داده‌ها، همراه با نقشه انتخاباتی شهردار که برخی از قوی‌ترین نتایج او را در مناطقی با برج‌های اجاره‌ای زیاد نشان می‌دهد، چشم‌اندازی وسوسه‌انگیز را برای آینده انتخاباتی چاو نشان می‌دهد: شهری که حمایت از اجاره‌کنندگان می‌تواند هم سیاست خوب و هم سیاست خوب باشد.

منبع